जीवन धेरै त बितेको छैन । तर पनि जीवनका केही महत्वपूर्ण घुम्तीहरु, केही चूनौतिपूर्ण बाटाहरु भने अवश्य घुमिसकेँ, हिँडिसकेँ । भोलि म जीवनलाई कसरी बुझ्छु, कुन रुपले विश्लेषण गर्छु त्यो अहिले थाहा छैन । तर, मेरो जीवनको आजसम्मको यात्रालाई मैले तीन भागमा बुझेको छु ।
पहिलो भागमा बाल्यकाल, दोस्रो भागमा तन्नेरी अवस्था (टीन एज), तेस्रो भाग युवा अवस्था (२१+ हाल) । मेरो बाल्यकालमा जुन अवस्था मेरो परिवारको थियो । त्यो तहको पारिवारिक अवस्था भएको लगभग अधिकांशले यही भन्ने गर्छन् कि मेरो बाल्यकाल त दुःखमा बित्यो, कठिनाई र अभावमा बित्यो । तर, धन्य मेरा परमपूज्यनीय मातापितालाई म गर्वका साथ भन्न सक्छु– मेरो बाल्यकाल दुःखमा बितेन, कठिनाई र अभावमा बितेन । थाहा छैन आमाबुवाको यो ऋण कहिले तिरिसक्ने हो , तिर्ने कुरा कहिले आउँछ थाहा छैन । आजसम्म पनि उनीहरुकै ऋणमै बाँचिरहेको छु । अत्यन्तै कमजोर थियो म जन्मिएको घर । घरभित्रै भए पनि पानी आउँदा भिजाउँला भन्ने डर, हावा चल्दा उडाउँला भन्ने डर । तर मलाई भने कहिले डर महसुस भएन किनकी आमाको काख र बुवाको न्यानो हातको छहारीले मलाई न पानीले भिजायो न त हावाले नै उडायो ।
खुन पसिना बगाएर, फाटेको पाइन्ट र गाँसेको चप्पल लगाएर भएपनि मेरो हरेक इच्छा र मागहरु पूरा गर्न कहिल्यै चुकेनन् बुवाका हातहरु । जबदेखि मलाई सम्झना छ तबदेखि कुनै अभाव पाइनँ मैले । जीवनको पहिलो भाग त स्वर्णयुग भयो । थाहा छ अब फर्केर आउँदैन त्यो बाल्यकाल । तर, सम्झनाले भने जीवनको यो यात्रा नटुङ्गिन्जेल साथ छोड्ने छैन ।
जीवनको दोस्रो भागको सुरुवाती क्षणहरु पनि उत्तिकै रमाइलो । ती त अझ बढी रोमाञ्चक र उत्सुकतापूर्ण । नयाँ कुराको अनुभव, सिकाइ, भोगाइजस्ता पलहरुको आभास । आफ्नै एउटा छुट्टै दुनिया । त्यस्तो दुनिया जहाँ आफू अनि साथीभाइ मात्रै प्यारो । जीवनको यो भागमा परिवारको स्थान कमै हुन्छ । परिवारभन्दा साथीभाइ र संगत प्यारो लाग्ने रहेछ । नयाँ कुराको अनुभव लिने क्रममा त्यो अनुभव जीवनको दैनिकी बन्न सक्ने उमेर यही नै हो । साथीभाइ अपनाउने लहरमा परिवार त धेरै पछाडी छोडिने गर्छ र अधिकांशले त्यहि गर्छन् । जीवनको यो भागलाई एक शब्दमा “चुनौतिपूर्ण” अंश भन्छु म । किनभने यहि अवस्था हो हामी कता लाग्ने, कता हिड्ने भनेर दिशा देखाउने । पूर्व पश्चिम कता जाँदैछु ठ्याक्कै थाहा नभएपनि पाइला भने मोडिन शुरु भइसकेका हुन्छन् । आफूलाई अत्तोपत्तो हुँदैन । तर, बाहिरबाट हेर्नेले स्पष्ट देखिरहेका हुन्छन् । यदि कसैले तिमी गलत दिशामा पाइला चाल्दैछौ भन्ने खबरदारी र सचेतना दिन्छ भने त्यसलाई आत्मसात गरेर पाइला मोड्न सक्नुपर्छ । अन्यथा निस्कनै नसक्ने भुमरीमा पाइला पर्न जान्छ । सानोमा बाबु के भन्ने भन्दा डक्टर भन्ने मान्छे यो उमेर (टीन एज) मा के बन्छौ भन्दा थाहा छैन भन्छ । अर्थात जीवनमा लिन्छु भनेको लक्ष्यलाई श्री गणेश गर्नु पर्ने उमेरमा गलत संगत र गलत निर्णयले गर्दा इती श्री हुँदो रहेछ ।
जीवनको तेस्रो भाग युवा अवस्था (हाल)। यो अवस्थाको त म हाल नर्सरी सकेर एलकेजीमा छु । त्यसैले त्यति धेरै ज्ञान र अनुभव दुवै छैन । तर, एउटा कुरा महसुस गर्न सक्छु, त्यो हो परिवर्तन । युवा अवस्थाको सुरुवाती क्षणहरुमा नै मैले आफूभित्र थुप्रै परिवर्तनहरु पाएँ । प्रायः गरेर सबै चिजमा परिवर्तन आउँदो रहेछ । सोच, जीवनशैली, संगतमा परिवर्तन अनि अरु थुप्रै ।
जीवनको यो भागलाई मैले ‘संघर्षपूर्ण’ अंश भन्छु । किनकी तन्नेरी अवस्थाबाट युवा अवस्थामा आउँदा परिवर्तन आउँदो रहेछ र त्यो परिवर्तनले आफूसँगै संघर्ष पनि लिएर आउने रहेछ । जति धेरै परिवर्तन, त्यति धेरै संघर्ष, जति धेरै संघर्ष त्यति नै धेरै सफलता । अहिले यो संघर्षको शुरुवाती दिनहरुमा छु, जीवनका हरेक संघर्षलाई सफलताले अन्त्य गर्न सकुँ यहि नै मेरो जीवनको अटल लक्ष्य छ । मेरा आमाबुवा अनि इश्वरको कृपाले संघर्ष गर्ने हिम्मत मिलेको छ र यहि हिम्मतको बलमा सफलता चुँम्ने मेरो प्रयास निरन्तर जारी रहने छ ।
