देशभक्ति मनमा नभएका,लोकतान्त्रिक चिन्तन र चरित्र नभएका ,देश र जनताको बारेमा कहिल्यै नसोच्ने, आफू , आफ्नो परिवार,खासगरी तीन ‘प’पद, पैसा र परिवारको बारेमा मात्रै सोच्नेहरुको हातमा देश सुम्पिन सकिदैन । त्यसकारण विघटनमा जानुपर्यो । केन्द्रीय कमिटीको बैठकलाई सम्बोधन गर्दै देशका प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीको भनाई हो यो । देशका प्रमुख व्यक्तिले यसो भनिरहँदा आमजनताले के बुझ्ने !
जनताको मत पाएर शासन बागडोर सम्हालेर बसेका देशका प्रमुख व्यक्तिले सार्वजनिक समारोहमा यसो भनिरहँदा आमजनताको जनमतलाई नेताले कसरी प्रयोग गरेका छन् भन्ने कुरा पुष्टि हुन्छ । हिजो संगै बसेर सत्ता संचालन गर्दा सबै राम्रो आज । स्वार्थ पूर्तिका लागि पार्टी एकिकरण गर्ने । अध्यक्ष जस्तो पदमा दुई व्यक्ति रहने । भागबण्डामा देश संचालन गर्ने । मन्त्रीका पद भागबण्डा गरेर लिने । आफ्ना र आफन्तलाई उच्च पद कसरी मिलाउन सकिन्छ भनेर सहमति गर्ने । मिलेर संचालन गर्दा सबै कुरा राम्रो हुने ।
आदर्श पुरुषसंगको संगतझै सम्झने कुरा नमिलेपछि , भागबण्डा नमिलेपछि या आफूले भनेको नभएपछि नमानेपछि देशका प्रमुख व्यक्तिले यस्तो प्रतिक्रिया दिनु देशकै बदनाम जस्तो लाग्छ । यो तेरो मान्छे यो मेरो मान्छे जनताका लागि राजनीति हैन लाईनको राजनीति यहाँ देखिएको छ । म राम्रो , मै मात्र राम्रो भन्ने भाव यहाँ देखिएको छ । मैले मात्र यो देशको चिन्ता लिएको छु , मलाई मात्र चिन्ता छ यो देशको भन्ने भान नेतामा पाउँदा जनता मुकदर्शक मात्र बन्न सक्ने अवस्था छ ।
नेता कार्यकर्ता सडकमा छन् । राँको जुलुस निक्लेको छ । कार्यकर्ता दोधारमा परेका छन् । नेता त फुट्न र जुट्न कुनै समय लाग्दैन तर कार्यकर्ता के गर्ने फुट्ने की जुटने । जनता आमदर्शक बनेका छन् । नेताको चित्र चरित्रमा हेरिरहेका छन् । दैनिकजसो विरोध सभा । कार्यकर्ता विचरा के गर्ने । विरोध गर्ने कि समर्थन गर्ने । देशका प्रमुख व्यक्तिले खेलौनाको कथा सुनाउँछन् , विरालोको कथा सुनाउँछन् , चार्ली च्याप्लिनको कथा बताउँछन् । हिजो संगै सहमतिमा काम गरेर रहने आज तिनै मान्छे नराम्रो भन्ने हामी सामान्य मान्छेले त भन्न नहुने हो तर देशका प्रधानमन्त्रीले सार्वजनिक कार्यक्रममा वा जुनसुकै कार्यक्रममा भन्नु पदीय मर्यादाले अलि मिल्दैन थियो कि भन्ने मेरो बुझाई छ । कति जनतालाई प्रधानमन्त्रीले गरेको काम ठिकै हो । ठिक्क पारे ! भन्ने पनि लागेको होला तर देशका प्रमुख व्यक्तिले यस्तो निर्णय लिनु गलत हो कि भन्ने रहेको छ ।
जनता आमदर्शक बनेका छन् । नेताको चित्र चरित्रमा हेरिरहेका छन् । दैनिकजसो विरोध सभा । कार्यकर्ता विचरा के गर्ने । विरोध गर्ने कि समर्थन गर्ने । देशका प्रमुख व्यक्तिले खेलौनाको कथा सुनाउँछन् , विरालोको कथा सुनाउँछन् , चार्ली च्याप्लिनको कथा बताउँछन् । हिजो संगै सहमतिमा काम गरेर रहने आज तिनै मान्छे नराम्रो भन्ने हामी सामान्य मान्छेले त भन्न नहुने हो तर देशका प्रधानमन्त्रीले सार्वजनिक कार्यक्रममा वा जुनसुकै कार्यक्रममा भन्नु पदीय मर्यादाले अलि मिल्दैन
क्याप्टेनले गलत दिशामा जहाज उडाएर दुर्घटनातर्फ मोडेको भन्नेसम्म आरोप लगाउँदै सार्वजनिक स्थानमा मन्तव्य राख्ने हिजो तिनै प्रधानमन्त्रीको मन्त्री भएका व्यक्ति हुन् । अर्का क्याप्टेन पनि छन् त्यसैले जहाज दुर्घटनामा पर्दैन जहाजलाई गन्तव्यमा पुर्याउन केही समय लाग्ला तर हामी सुरक्षित अवतरण हुन्छौ प्रधानमन्त्री अयोग्य प्रमाणित भएको आरोप समेत लगाउँदै आएका पूर्वमन्त्रीका भनाईले हामीले के बुझ्ने । देशको चिन्ता कसलाई छ पक्षलार्ई छ कि विपक्षलाई छ ?चिन्ता देशको भन्दा आफ्नो लिएको भान हुन्छ । पद,पावर र पैसा आफूमा निहित हुँदा सवै राम्रो, नहुँदा अरु नराम्रो आफू चाहिँ राम्रो भन्ने मानसिकताले नेतालाई गाँजेको छ ।
दश बर्षको जनयुद्ध केका लागि थियो ? १७ हजार मानिसको बलिदान केका लागि थियो ?कतिको सिन्दुर मेटियो ! कति टुहुरा भए ! कतिको लाश पनि पाईएन ! कति बेपत्ता भए ! कति बेसहारा बने ! कतिले अंग गुमाए त कतिले परिवार गुमाए ! कोहि अपाङ्ग भएर बाँचिरहेका छन् भने कतिको अझै घाउ आलै होला ! कतिले आजसम्म पीडा भोगिरहेका होलान् ! नेता आफै मतपत्र च्यातेर मेयर बन्ने , बुहारी सांसद मन्त्री बन्ने , छोरी निजी सचिव , भाइ भतिजा प्रदेश अध्यक्ष र राजदुत , ज्वाइँहरु विभिन्न उच्चपदस्थ अधिकारीका पिए तथा घरभेटी देशका ठेकदारसम्म भएको यो यथार्थ हामी सामु रहँदा नेपाली जनताले के पाए प्रश्न छ ?दश बर्षसम्म जनयुद्धका नाममा जंगलको बसाई , छोराछोरी परिवारलाई त्यागेर रातैपिच्छे ठाउँ परिवर्तन गर्दै रात विताएका क्षण , बाँचिन्छ कि मरिन्छ भन्दै जनयुद्धमा होमिएको पल आज राजसी जीवनले नेता हुन् कि राजा हुन् जनता अलमलमा छन् । १०४ बर्षको राजतन्त्रलाई हटाइरहँदा जनताले राजतन्त्र समाप्त भयो भन्ने अवस्था रहेन । गाउँगाउँमा राजा देख्न थालिएको अवस्था छ । हिजो देशमा एउटा राजा थिए तर आज एउटा मात्र रहेनन् ।
लाईनको राजनीतिले कार्यकर्ता अलमलमा परेका छन् भने नेताहरु कता बस्दा आफ्नो पालो छिटो आउँछ । मन्त्री कता बस्दा पाईन्छ । पद पावर र पैसाको अवसरमा नेताहरु नेताका पछि लागेका छन् । कार्यकर्ता, नेता बन्न लालायित छन् । नेता मन्त्री बन्न लालायित छन् । मन्त्री प्रधानमन्त्री बन्न लालायित छन् । देश यिनले चलाएका छन् जसले व्यक्तिगत स्वार्थभन्दा माथि रहेर काम गरेका छैनन् भनेर प्रधानमन्त्रीको भनाईले पुष्टि गरेको छ । पद पैसा र परिवार हरेक मान्छेको चाहना हुन सक्छ तर यसको लालचमा लागेर देशको विकास गर्छु भनेर लागेका नेताहरुले पदको दुरुपयोग नगरौं । परिवारको सुख र समृद्धिका लागि पैसा कमाउन राष्ट्रियता नबेचौं । पदको प्रलोभनमा दोषारोपण नगरौं । आफू पदमा रहँदा सवै राम्रो आफू पदमा नरहँदा अरु नराम्रो भन्ने सोचाई त्यागौं । पदीय जिम्मेवारी र मर्यादाको ख्याल राखौं । एकले अर्कालाई दोषारोपण नगरौ । गाली नगरौं । पदको लागि लडाइभन्दा देशको सीमाको लागि लडौं । जनतालाई सुखी र समृद्धि बनाउन लडौं । देशको विकासका लागि लडौं ।
