प्राणीहरुमा सर्वश्रेष्ठ प्राणी मानव भनेर भनिन्छ । जसमा चेतना छ । बुद्धि छ । विवेक छ । मानव जगतको विकास भएको एक करोड बर्ष भएको छ ।मानव सभ्यताको सुरुवातमा बाँदरजस्तै देखिने जीव प्रोकन्स्कुल भनिन्थ्यो । अहिलेको चरमचुलीमा विकास पुगेको युग चन्द्रमामा पुग्नेदेखि लिएर देशविदेश घरमै बसीबसी कारोबार गर्ने युग एक्काइसौं शताब्दी हो । मानव जातिको विकाससँगै विश्वमा विकास बढ्दो छ । विज्ञानले धेरै आविष्कार गर्यो । नयाँ नयाँ खोजमा बैज्ञानिकहरु लागेका छन् । विश्वको विकास हेर्ने हो भने मानव जगत चकित पर्ने अवस्था छ ।

विकासको तीव्र गतिसँगै विनास पनि सँगसँगै बढेको छ । विश्व विकाससँगै नयाँ नयाँ रोगहरुको पनि तीव्र विकास भएको छ । रोगलाई परास्त गर्न विभिन्न औषधीहरुको आविष्कार पनि हँुदै आएको छ । अहिले संसारको मुख्य समस्या भनेको रोग भएको छ जसलाई विश्व स्वास्थ्य संगठनले कोभिड १९ भनेर नामाकरण गरेको छ । धेरै देशहरुमा तिव्रतर ढंगले फैलिई विध्वंस मच्चाइरहेको एक किसिमको भाइरस जसलाई रोकथाम गर्न सम्भव नभइरहेको अवस्था छ । मानव जगतको उत्पत्तिसँगै विभिन्न समयमा विभिन्न रोगहरुको सामना गर्दै मानव जाति अघि बढिरहेको छ । कयौले ज्यान गुमाए त कयौले आफन्त गुमाए । तर पनि हामी रोगसंग लडिरहेका छौ । जीवनमा धेरै संघर्ष गर्नु पर्छ तर पनि यो रोगसंगको संघर्ष मानव जातिमा अविश्मरणीय रहेको छ ।

नेपालमा २०७७ साल चैत्र ११ गतेबाट लकडाउन सुरुवात भएको थियो । हामीले जीवनमा पहिलो पटक भोगेको लकडाउन अनि यो रोगसंगको भय मानव जातिले कल्पना नगरेको रहेको छ ।उद्योगधन्दा कलकारखाना बन्द गरियो । कयौको रोेजगार गुम्यो । व्यापार व्यवसाय ठप्प भयो । मानिसले आर्थिक क्षति भोग्नु पर्यो । अकालमा मृत्यु भयो यी पीडामा हामी गुज्र्रिर्यौ तर पनि फेरि हामी केही उठेका थियौ । आर्थिक क्षति तथा आफन्त गुमाएर पनि हामीले दुखलाई भुलेर संघर्षरत जीवनमा फर्किएका थिर्यौ । रोग र भोकसंग लड्दै पनि हामी संघर्ष गरिरहेका थियौ । दुखलाई भुलेर सुखको खोजीमा हामी लागेका थियौ । जे जति थियौ हामी आफन्त भेला भएका थियौ ।आर्थिक भारमा थलिएपनि संघर्षरत छौ ।मानिसको जीवन,जीवनमा एकपटक पाइन्छ यो जीवनलाई सफल र सार्थक बनाउन हामी संघर्षरत रहँदै आएका थियौ । आफन्त गुमाएको पीडा । आर्थिक भारको चपेटा । यो रोगले हामीलाई नमेटिने गरी पीडा दिएको छ । भोकभोकै बस्नु परेको पीडा हामीले सहेका छौ । तथापि हामी जीवन जिउन छाडेका छैनौं । संघर्षमय जीवन हाम्र्रो रहेको छ । दुखसुख हामीले ती समय बिताएका छौ । समय निरन्तर चलिरहन्छ । दुख पीडा जीवनमा अस्थाई रहने हुँदा हामीले यसलाई त्यसरी नै स्वीकार गर्यौ । एक वर्षको यो समय हामीले कल्पना गरेभन्दा भिन्न रहयो । मानव जीवन नै केही पल भएभनि रोक्यो । नित्यकर्ममा कमी आयो । सुरक्षा अपनायौ । सचेत रहयौ । तर पनि हामी कोभिड १९ संग लडिरहयौँ ।

फेरि पुनः हामी एक वर्षपछि लकडाउनको पूर्वसन्ध्यामा छौ । फेरि पुनः कोभिड १९ ले व्यापकता छाएको छ । अहिलेको यो कोभिड १९ झन् कडा भनेर विश्व स्वास्थ्य संगठनले भन्ने गरेको छ । पहिलाको भन्दा दोस्रो चरणको रोगले मानिसलाई झन पीडा थपिरहेको छ । विश्व आक्रान्त बन्दै गएको छ । नेपालमा पनि दोस्रो चरणको कोभिड १९ दिनप्र्रतिदिन बढ्दो छ । सरकारले अवस्था हेरेर देशभर भन्दा पनि आवश्यक ठाउँमा लकडाउन गर्ने भनेर निषेधाज्ञा जारी गरिसकेको छ । एक वर्षसम्म यो रोगले थला पारेको हामीलाई केही महिनादेखि उठ्ने प्रयासमा थियौ । केही हदसम्म भएपनि हामी बाँच्ने आशामा थियौ फेरि यो रोगको बढोत्तरीले हामीलाई पीडा थपेको छ ।
पुनः आजबाट झापा जिल्लामा निषेधाज्ञाले आममानिसमा नैराश्यता छाएको छ । बाँच्नु नै प्रमुख कुरा रहेको हुँदा रोगबाट हामी सचेत र सुरक्षित रहनु पर्दछ । यो पीडामा हामी मात्र छैनौं । विश्वभरका मानव जाति यो रोगको शिकार भएका छन् । तर हेर्दा लाग्छ म मात्र यो रोगको पीडित छु । मैले मात्र आर्थिक भार झेलिरहेको छु भन्ने लाग्न सक्छ तर हामी आममानिस यो रोगको कारणले पीडामा छौ ।मानिसले रोगको सामना त गर्नैपर्छ तर यो कस्तो रोग हो जसले परिवारबाट अलग रहनु पर्ने एक अर्कालाई छुन नहुने मानिसबाट मानिस डराएर भाग्नु पर्ने यो कस्तो रोग हो ?आममानिसको प्रश्न छ । लकडाउनको विश्वव्यापी महामारी भएको यस अवस्थामा यो रोगको बारेमा हामी सबैमा ज्ञान हुन जरुरी रहेको छ । यो लेख लेखिरहँदा विश्वका २२२ देशमा यो रोग फैलिएको छ भने विश्वभरमा १५ करोड २१ लाखको हाराहारीमा सङ्क्रमित , ३१लाख ९६ हजारको हाराहारीमा मृत्यु भएका र १२ करोड ९४लाखले कोरोनालाई जितेका छन् । आजसम्म सबैभन्दा बढी अमेरिकामा सङ्क्रमित र मृत्यु भएका छन् , त्यसपछि भारत र तेस्रो नम्वरमा ब्राजिल रहेको छ । नेपाल विश्वको ५१औ स्थानमा रहेको छ भने हालसम्म ३ लाख २९ हजारको हाराहारीमा सङ्क्रमित , ३ हजार २००को हाराहारीमा मृत्यु र २लाख ८२ हजारको हाराहारी संक्रमित भएका छन् । तर पनि हालसम्मको रोगका कारण मृत्यु हुने संख्या उच्च रहेको छ । डर र त्रास उच्च रहेको छ । अस्पतालमा उपचार गर्न सम्भव भएको छैन् । खोपले काम गर्यो भन्ने अवस्था बनेको छैन । औषधी पत्ता लागिसकेको छैन । तर पनि हामी विश्वासमा छौ एकदिन अवश्य यो रोग बाट मुक्ति पाईन्छ । विश्वबाट यसलाई निर्मुल पारिने छ ।

अहिले त कोरोनाको भाइरसले रुपरंग परिवर्तन गरी नयाँ अस्तित्वमा देखा परेका र यो क्रम तीब्र बनाउंदै लगेर संसारलाई चुनौती समेत दिइरहेको देखिन्छ । नेपाललगायत संसारका धेरै देशमा यो महामारीको दोस्रो लहर फैलिइरहेको छ । यस्तो चुनौतीपूर्ण रोगलाई लापर्बाही नगरी व्यापक जनसहभागिताबाट मात्र नियन्त्रण गर्न सकिने कुरा विश्व स्वास्थ्य संगठनले समेत भनिरहेको छ । यो अवस्थामा हामी आफैै सचेत बन्नु पर्दछ । सुरक्षित रहनु पर्दछ । हाम्रा पितापुर्खाले पनि कर्यौ रोगहरुको सामना गर्दै आए भने कतिले ज्यान समेत गुमाए तर यो रोगले विभिन्न समयमा विभिन्न रुप परिवर्तन गदै मानव जातिलाई आक्रमण गरिरहेको छ ।

व्यवसाय डुबे फेरि उठाउँला , जागिर गुमे फेरि खोजौला , साथीभाईसंग भेटघाट अहिले नभए फेरि गरौंला , निम्ता मान्न नजाँदा आफन्त साथीभाई रिसाए फेरि सम्वन्ध सुधारौला , महामारीमा ऋण लागे फेरि कमाएर तिरांैला , यदि हामी कोरोना संक्रमित भइयो भने सम्पत्ति ,परिवारलगायत हाम्रो जीवनै जान सक्छ । विश्वमै तीब्र गतिमा फैलिरहेको कोरोना तपाई हाम्रो वरिपरि छ, त्यसैले बाहिर नजाऔंं घरभित्रै बसौ । अनावश्यक हिडडुल नगरौ । आफू पनि बाँचौं अरुलाई पनि बचाऔं ।

प्रतिक्रिया

कृपया प्रतिक्रिया लेख्नुहोस्!
कृपया आफ्नो नाम लेख्नुहोस्