सबैभन्दा पहिला त सिंगो राष्ट्रलाई बधाई । मलाई बधाई, तपाईंलाई बधाई, हामी सबैलाई बधाई । केपी ओलीज्यू प्रधानमन्त्रीबाट हट्नुभयो । तर, केपी ओलीज्यू नराम्रो मान्छे भन्ने चाहिँ मलाई पिटिक्कै लाग्दैन । उहाँसँग व्यक्तिगत चिनजान पनि छैन, भेटघाट पनि छैन । तर, पनि मलाई केपी ओलीज्यू त्यस्तो खराब मान्छे लाग्दैन । कुनै माइकालालले आँट गर्न नसकेको जुवारी भारतसँग केपी ओलीले खेलेर देखाइदिए । खैर, त्यो कुनै स्वार्थको थियो या मिलेमतो थियो यो सब अर्को पक्ष हो तर, मैले तपाईंले, आम सर्वसाधारण जनताले देखेको त यही हो नि ! त्यसैले यो मामलामा म एकपटक भन्छु केपी ओली जिन्दावाद !
दुईतिहाईको सरकारले यति त गर्ने हिम्मत राख्नै पथ्र्यो, राख्यो पनि, गरेर देखायो पनि । सरकार बनेको ४ वर्ष अवधिमा पूर्वाधार विकासका काम धेरै अगाडि बढेको भन्ने देखिन्छ नि, किनकी प्रायः प्रत्येक दिनजसो प्रधानमन्त्रीसहित सबैजसो मन्त्रीहरु कुनै न कुनै आयोजना, भवन, भ्यू टावर आदि इत्यादिको उद्घाटनमै व्यस्त भएको देखिन्थ्यो । यो भनेको के हो त ! विकासको जग होइन त ! त्यसैले यति तिब्र गतिको विकासले त यो ४ वर्षमा देश अर्कै हुनु पर्ने होइन र फेरि ? त्यसो भए कँहा चुक्यो त ? यत्रो चिज हुँदाहुँदै पनि विकास खोइ त ? जनतालाई शान्ति, चैन, सुरक्षा खोइ त ? यी सब कुराहरु त झन्झन् विग्रिदै जाँदैछन् त ।
केपी ओलीले काम गरेनन् हामी भन्छौ अनि उनी भन्छन् मलाई काम गर्न दिएनन् । हामी केपी ओली प्रतिगामी भए भन्दैछौँ उनी भन्छन् प्रतिगामी त विपक्षी र आफनै पार्टीका किराहरु भए । त्यसैले उनी सही कि गलत भनेर मात्रै छलफल र विवाद विवादमा नै बिताए सबैले ४ वर्ष जति अवधि ।
आखिर सबैलाई सजिलो भएको थियो काँग्रेसलाई पनि सजिलो, एमालेलाई पनि सजिलो साना दललाई पनि सजिलो अझ वैकल्पिक शक्ति मानिएको विवेकशीललाई झन् सजिलो । चर्चामा आउन आफूले केही गर्नै पर्दैन थियो । प्रत्येक दिन प्रधानमन्त्री र उहाँका अन्य मन्त्रीहरुले एउटा न एउटा बखेडा, काण्ड देखाएकै हुन्थे । सदनमा पनि सरकारले सरकारकै विरोध सडकमा पनि आफ्नै पार्टीले आफ्नै पार्टीको विरोध । “(क) ले (क) लाई नराम्रो भन्ने अनि फेरि (क) ले (क) लाई नै नराम्रो भन्ने ।” यो के बुझ्नु भयो ? खैर बुझ्नु भयो भने ताली छँदैछ । बुझ्नुभएन भने मजस्तै हुनुहुँदो रहेछ । मैले पनि केही बुझिनँ यो पनि र उहाँको विरोध पनि ।
यी सबै कुरालाई अब साइड लगाएर नयाँ प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवाज्यू तिर लागुम् । उहाँ प्रधानमन्त्री बन्नु भयो । के भयो त ? काले गयो गोरे आयो ? कि काले गयो काले नै आयो ? यो विषयमा मैले पनि घोत्लिए एकछिन ।
मलाई चाहिँ के लाग्यो भने । ठ्याक्कै अहिलेका परिवेशमा शेरबहादुर देउवा दुइटै हुन सक्छन् । एउटा धमाधम राजदूत खारेज, विद्युत प्राधिकरणमा कुलमान घिसिंङलाई नियुक्ति, गगन थापालाई स्वास्थ्यमन्त्री, जनतालाई खोपजस्ता कार्यहरु फास्टट्रयाकमा गरे भने उनी गोरे भए । अनि यदि आलम, गच्छदारहरुलाई न्याय दिलाउनतिर लागे भने उनी काले भए । अब काले हुने कि गोरे हुने त उनकै हातमा छ । केही झुण्डबाहेक सारा देशवासी उनकै पक्षमा छन् । जसरी केपी ओली दुईतिहाइको प्रधानमन्त्री हुँदा केही झुण्डबाहेक सारा नेपाली उनको पक्षमा थियो, त्यसरी नै आज न्यायालयदेखि सबै नेपाली नै शेरबहादुरको पक्षमा छन् । नभएका पनि यदि माथि भनेजस्तै गोरे भए भने त ती पनि उनै पक्षमा भए ।
अरे बाबा, अथाह सम्पत्ति छँदै छ त , अब केका लागि भ्रष्टाचार, अब केको लोभ क्या ? जति गर्नु पहिलै गर्यौ त अब यदि तिमीमाथि जस्तै गोरे साबित भयौँ भने त्यौ सबैकुरा जनताले विर्सिन्छन् अथवा यो गुणसँग त्यो बैगुन साटिदिन्छन् । अनि त एक वर्ष नबित्दै चुनाव आइहाल्छ, यहि एक दुई कामको पर्चा छापेर पनि जितिन्छ नि चुनाव त । अनि त फेरि आफ्नै सरकार । काइदा समयमा शेरबहादुरज्यू प्रधानमन्त्री बन्नु भएको छ । बधाई छ । नेपाली काँग्रेसका पार्टी सभापति शेरबहादुर देउवाज्यू ।
जय नेपाल ।
