नेपालको सत्ता राजनीति कुनै हिन्दी फिल्मको भन्दा कम छैन । अदालती परमादेशबाट सत्ता आरोहणमा अगाडि बढेका नेपाली कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवासंग जनताका अनगिन्ती आशाहरु छन् ।
कोरोना कहरले शिथिल बनाएको नेपालीहरुको जनजीवन राजनीतिक दलहरुको सत्ताप्रप्तिको घृणित खेलबाट आजित बनेको वर्तमान समयमा देउवा सरकारका सुरुवाती दिनहरु नै आमनेपालीका लागि कष्टकर बन्ने देखिएको छ ।
सभापति देउवा नेपाली कांग्रेसको मार्गदर्शन, सिद्धान्त, वीपीको समाजवादभन्दा पनि देउवा÷ आरजुवाद लाद्न नै बढी रुचिकर रहेको विगतबाट नै प्रष्ट हुन आउँछ ।
पाँचौं पटक कार्यकारी प्रमुखमा आसिन देउवाका विगत अहिले भनेजस्तो संबिधानको संरक्षक , जनताप्रति उत्तरदायी , बिधिका असल कार्यान्वयनकर्ता भन्दा पनि सत्ता र शक्तिका लागि जे पनि गर्न पछि नपर्ने, जनताप्रति ज्यादा नै अनुदार छवि रहेको पाइन्छ ।
देउवा जुन संबैधानिक सर्बोच्चताको वकालत गर्दै अदालतको परमादेशबाट देशको कार्यकारी प्रमुख बनेका छन् , तिनैले एकपटक मात्र होइन पटकपटक संबिधानको धज्जी उडाउँदै नेपाली जनताको सार्वभौमिक अधिकारमाथि कुठाराघात गरेका छन् ।
लोकतान्त्रिक अभ्यासलाई निजी स्वार्थका निम्ति कयौं पटक बन्दी बनाउँदै निर्वाचित सरकार राजाका पाउमा दाम चढाएका देउवा फेरि पनि संविधानको उल्लंघनबाट नै प्रधानमन्त्री बनेको जगजाहेर नै छ ।
देउवा नेतृत्व सरकारको विगतलाई नियाल्ने हो भने नेपाली जनताका निम्ति ज्यादै सुखद छैन । चौथो पटक सरकारको नेतृत्वपछि पाँचौ पटक सत्ता आरोहण गरेका देउवा सुरुवातमै भ्रष्टाचार मुद्दामा फरार रहेका आफ्नै पार्टीका उपसभापति गच्छदारलाई उन्मुक्ति , संगिन अपराधमा थुनामा रहेका आफताव आलमका लागि भने ज्यादै उत्साहजनक बनेको देखिएका छन् ।देउवाको नेतृत्व, विचार र कार्य कुन हदसम्म निकृष्ट छ भन्ने यहाँबाट नै यो प्रष्ट हुन्छ ।
उनी देशको कार्यकारी प्रमुख बनेकै दिन कयौं पटक मन्त्री बनेका देशकै प्रतिष्ठासित जोडिएको ललिता निवास जमिन प्रकरणका महाभ्रष्टाचारी बिजयकुमार गच्छदारको रिहाईले पनि यो स्पष्ट हुन्छ कि अदालत कुशासन र देउवाको कार्यकाल ।
अर्कोतर्फ आफताव आलम समूहको दिपावली, जो जिउँदै मानिसलाई बल्दै गरेको ईटाभट्टामा हालेर मारेको अभियोगमा जेलमा छन् ।
यसबाट पनि यो स्पष्ट हुन्छ कि देउवा एक कुशासनका प्रणेता, भ्रष्टाचारीका संरक्षक, विधि र न्यायलाई आफ्नो सत्ता स्वार्थ परिपूर्तिका लागि मात्र उपयोग गर्ने एक बहुरुपिया ।
यहाँ देउवाको सत्तामा पुनरआगमनलाई हर्ष उल्लास मान्नेहरुले पनि यो बुझ्न जरुरी हुन्छ कि उनी एउटा ऐतिहासिक प्रजातान्त्रिक विरासत बोकेको बहुलवादी दलका अत्यन्तै अप्रजातान्त्रिक निरंकुश शैलीका स्वेच्छाचारी शासक हुन् । अर्कोतर्फ हेर्ने हो भने अहिलेको देउवा सरकार यस्तो अस्वाभाविक गठजोडबाट बनेको छ, जुन प्रजातान्त्रिक बहुलवादी सिद्धान्तसित अलिकति पनि मेल खादैन ।
बहुदलीय लोकतन्त्रका आधारभूत मान्यतालाई हेर्ने हो भने सरकार आधारभूत पार्टी मिलेर बनाउनु जरुरी हुन्छ । यहाँ देउवा सरकार तिनै बहुदलीय पार्टीको सर्वमान्य सिद्धान्तविपरित बनेको स्पष्ट छ। जसले भबिष्यमा राजनैतिक पार्टीको आवश्यकतामाथि नै गम्भीर प्रश्न चिन्ह खडा गरेको छ । संविधानले स्पष्ट पारेको, जनताले आत्मादेखि नै स्वीकार गरेको बहुदलीय प्रणालीलाई नेपाली कांग्रेस जस्तो प्रजातान्त्रिक पार्टीले सीमित सत्ता स्वार्थका लागि शक्ति पृथकीकरण संयन्त्रलाई नै ध्वस्त पार्नुले अबको राजनीति कता जाने भन्नेमा सबैको चासो रहेको छ ।
