द्रोण अधिकारी
भद्रपुर । साविकको मेची अञ्चल अस्पताल भद्रपुरमा आँखा उपचार सेवा सुरू गर्ने पहिलो आँखा चिकित्सकको पहिचान बनाएका मेमलाल राजवंशीको पहिचान छायाँमा पर्दै गएको छ ।


मेची अस्पताल भद्रपुरबाट आँखा उपचार सुरू गरेका राजवंशीले झापामा व्यवसायिक रूपमा आँखा अस्पताल खुल्ने वातावरणसमेत बनाएका थिए ।

प्रादेशिक अस्पतालमा वि सं २०४२÷०४३ सालदेखि आँखा उपचार सेवा सुरू गर्दै राजवंशीले भद्रपुरमा रहेर आँखा विभागमा करिव १० वर्ष निरन्तर सेवा दिएका थिए । पछि बिर्तामोड सरेका राजवंशीकै कारण झापामा आँखा उपचार सेवाले अन्तर्राष्ट्रिय मान्यता समेत पाएको हो । अहिले आधा दर्जन बढी आँखा उपचारका लागि अस्पताल रहेको झापामा भारत, भुटान, वंगलादेशसम्मका विरामी उपचार गर्न आउने गरेका छन् ।

वि सं २०५०÷०५१ तिर बिर्तामोडको बोलबम पेट्रोल पम्पनजिक दुईवटा साना अँध्यारा कोठा लिएर आँखा उपचार केन्द्र खोलेका राजवंशीले झापामा रहेर नेपाल बाहिरका आँखाका बिरामी नेपालमा उपचार गर्न आउने वातावरण निर्माण गरेका थिए ।
आफ्नो एकल प्रयासमा आँखा उपचार केन्द्रलाई निरन्तरता दिएका राजवंशीले अन्य उपचार केन्द्रजस्तै आँखा उपचार केन्द्र पनि भिन्न अस्तित्व बोकेको ठूलो अस्पताल बन्न सक्छ भने मान्यता स्थापित गराइदिएका थिए ।

देश विदेशमा चर्चित हालको मेची आँखा अस्पतालको स्थापनाका लागि पहल गरेका राजवंशीले चार दशक आँखा उपचारमै निरन्तर काम गरेर अनिवार्य अवकास पाएका थिए ।

आँखा उपचारमा ४० वर्ष काम गर्दा लाखौ व्यक्तिलाई आँखा उपचार सेवा दिएका राजवंशी सरकारी र सामुदायिक आँखा उपचार केन्द्र झापामा स्थापित गर्ने पहिलो व्यक्ति हुन् ।

५ वर्षयता सेवा निवृत्त जीवन बिताइरहेका राजवंशी विरामी अवस्थामा घरमै आराम गरिरहेका छन् । राजवंशीको बारेमा अग्रज पत्रकार लोकराज ढकालले लेखेका छन्—“उहाँको घरमा अकस्मात पुग्दा अत्यन्तै दुखित भएँ ।उहाँको कुरा सुन्ने, हेर्ने, ढाडस दिने, उत्साह जगाउने विषयमा कसैलाई कुनै मतलब छैन । उहाँको एउटा कुरा निकै बिझ्यो, काम गरूञ्जेल मात्र हो, सबैले चिन्ने, बुझ्ने र सम्झने ।”

“उहाँ निकै विरामी हुनुहुँदो रहेछ । आज झापामा २ दर्जनबढी आँखा अस्पताल होलान् । यही व्यवसाय सेवाको नाममा अहिले सारै मौलाएको पनि छ । ठूलो होडवाजी, हानाथाप पनि देखिन्छ । तर, कुनै बेला झापामा आँखाको डाक्टर भनेर मेमलाललाई मात्र चिनिन्थ्यो । मेची आँखा अस्पताललाई कठिन घडीमा संघर्ष गर्दै आज त्यहाँ पुर्याउने मेमलालजीको योगदानलाई सलाम छ, नमन छ ।”

ढकालले भनेजस्तै पछिल्लो समय नेपाली समाज स्वार्थकेन्द्रित हुँदै गइरहेको छ । देश र समाजको उन्नतिका लागि योगदान दिनेहरू बल सकिएको दिन एक्लै कुनामा हराउनु पर्छ । आपत पर्दा सहयोग गर्ने मनहरू भेट्न गाह्रो छ । मेमलाल त्यसको एउटा उदाहरण मात्र हुन् । समाजका हरेक क्षेत्रमा रगत पसिना बगाउनेहरू काम गर्न नसकेको दिनबाट सहयोगबिहीन हुन्छन् । सायद मेमलालको हालत पनि यसैको परिणाम हुन सक्छ ।

प्रतिक्रिया

कृपया प्रतिक्रिया लेख्नुहोस्!
कृपया आफ्नो नाम लेख्नुहोस्