बिर्तामोड , कात्तिक २ । देवी दंगाल एक परिचित व्यवसायी एवं राजनीतिकर्मी हुन् । बिर्तामोड ३ का दंगालले विभिन्न व्यवसाय गरेको दुई दशकभन्दा बढी भएछ । उनले २०५४ सालमा होटलबाट व्यावसायिक क्षेत्रमा हात हालेका थिए । होटल व्यवसाय , त्यसपछि वैदेशिक रोजगार र अहिले आएर उनी फर्निचर व्यवसायमा जमेका छन् ।
होटल व्यवसायी र वैदेशिक रोजगार व्यवसायीपछि उनलाई अहिले फर्निचर व्यवसायीको रुपमा मानिसहरुले चिन्न थालेका छन् । पाँचथरको पंचमीमा २०२४ सालमा जन्मिएका ५३ वर्षिय दंगालले २०५४ सालमा काठमाडौंमा होटल व्यवसाय थालेका थिए । उनको पहिलो व्यवसाय त्यति राम्ररी चलेन । उनले दुई वर्षमै पेशा परिवर्तन गर्नुपर्यो । २०५६ सालमा उनले विदेश पठाउने गरी वैदेशिक रोजगारको व्यवसाय थाले । २०५६ सालमा एक्टिभ ओभरसिज प्रालि दर्ता गरी दंगालले विदेश पठाउने काम थाले । आयआर्जनसँगै सेवाको भावनासमेत लिएका कारण वैदेशिक रोजगार व्यवसायमा उनले धेरै दिन अडिन पाए । वैदेशिक रोजगारीमा जानेहरुको आकर्षण घटेसँगै पठाउनेहरुको व्यवसाय पनि घट्दै गएपछि दंगालले त्यसलाई छोड्नु पर्यो । उनले २०६८ सालमा वैदेशिक रोजगार व्यवसाय छोडे । उनका अनुसार वैदेशिक रोजगारप्रति आकर्षण घट्दै गएपछि त्यो पेशा छोड्नु पर्यो । कोरोनाको विश्वव्यापी संकटका कारण यतिबेला नेपालको वैदेशिक रोजगारी पनि धरासायी भएको छ । गत चैत्रदेखि वैदेशिक रोजगारी पूर्ण रुपमा बन्द छ । वैदेशिक रोजगार व्यवसायीलाई यतिबेला व्यवसायको अन्यौलपूर्ण भविश्यको चिन्ता एकातिर छ भने अर्कोतिर म्यानपावर कम्पनीका कार्यालयको भाडा,कर्मचारी खर्च तथा राज्यलाई बुझाउनुपर्ने अन्तशुल्कलगायतका कर कहाँबाट बुझाउने गम्भीर चिन्ताको विषय बनेको छ । आफूले बेलैमा वेदेशिक रोजगार व्यवसाय छोडेकोमा उनी सन्तुष्टि व्यक्त गर्छन् ।
वेदेशिक रोजगार व्यवसाय छोडेपछि अहिले आएर उनी फर्निचर व्यवसायमा जम्दै गएका छन् । उनले २०७४ सालमा माता पाथीभरा फर्निचर खोलेका हुन् । आफ्नै प्रोडक्सनमा बिर्तामोड ३ स्थित घरमा फ्याक्ट्री खोलेका उनको सोरुम चारपाने चोक र दुर्गापुरमा रहेको छ । यतिबेला चार भित्ता र छानो मात्रै घर होइन , एउटा घर पूर्ण हुन त्यसभित्र फर्निचर र फर्निसिङ पनि हुुनुपर्ने आबश्यकता नेपालमा बनिसकेको छ । आवश्यकताअनुसारको फर्निचर नभए घर तथा कार्यालयका पूरै कोठा शून्य र खाली देखिन्छन् । नेपालमा चीन, इन्डोनेसिया, भारत, मलेसिया, टर्कीलगायत देशबाट फर्निचर तथा फर्निसिङका सामग्री आयात हुने गर्छ । नेपालमा खपत हुने फर्निचरमा अहिले आधाजस्तो बजारहिस्सा स्वदेशी उत्पादनले धान्न थालेको छ । विदेशबाट फर्निचर र फर्निसिङका सामग्री आयात भइरहेको अबस्थामा दंगालले स्थानीय दक्ष कामदारबाट फर्निचर निर्माण गरी त्यसको बिक्री थालेका हुन् । फर्निसिङमा पछिल्लो समय उद्योग र लगानी थपिए पनि अझै उल्लेख्य प्रगति हुन नसकेको व्यवसायीहरू स्विकार्छन् । उत्पादन मात्र गरेर त्यसको औचित्य पूर्ण हुन सक्दैन । उत्पादित सामग्री गुणस्तरीय हुनुपर्छ र उपभोक्ताले यसबारे जानकारी पनि पाउनुपर्छ । उपभोक्ताले क्वान्टिटीभन्दा क्वालिटीमा बिश्वास गर्ने भएकाले त्यसमा संझौता गर्न नसकिने दंगालको भनाइ छ ।
उनका अनुसार राम्रो काठ र दक्ष मजदुरको अभाव, सस्ता आयातित वस्तुसँगको प्रतिस्पर्धालगायत धेरै समस्या र चुनौतीले घेरिएका छन् फर्निचर व्यवसायीहरू । यसका बावजुद ग्राहकहरू गुणस्तरीय स्वदेशी उत्पादनमा आकर्षित हुन थालेको उनको बुझाइ छ । दंगालले विद्यार्थीकालमा अनेरास्ववियूबाट राजनीति थालेका थिए । २०४६ सालको परिवर्तनपछि उनी राप्रमामा आकर्षित भए ।त्यही पार्टीमा पहिचान बनाएका उनी हल्दिबारी गाउँ कमिटीको अध्यक्ष , युवक संगठनको जिल्ला पदाधिकारी , त्यसपछि २०६२ सालमा पार्टीको जिल्ला कमिटी सदस्य र भर्खरै प्रदेश १ को प्रदेश कमिटीको सदस्य बनेका छन् । व्यवसायलाई राजनीतिसँग जोडेर हेर्न नहुने मान्यता राखेका दंगालको भनाइमा व्यवसाय गर्ने राजनीतिकर्मीले भ्रष्टाचार गर्दैनन् र गरेपनि कम गर्छन् । तर, कुनै पनि व्यवसाय नगर्ने राजनीतिकर्मी कमाउनै र भ्रष्टाचार गर्नकै लागि पार्टीमा लागेको पाइएको उनको बुझाइ छ ।
