द्रोण अधिकारी ।
एउटा व्यक्तिको नेतृत्वले सही गति लिने हो भने विकासले छलाङ मार्न धेरै समय लाग्ने रहेनछ भन्ने उदाहरण भद्रपुर झापा गोल्डकप प्रतियोगिताले ल्याएको परिवर्तनलाई नियाल्दा प्रष्ट हुन्छ ।
१८ वर्षसम्म खण्डहरजस्तै रहेको मेची रंगशालाका लागि २०७९ फागुनदेखि यौवन कालीन परिवर्तन हुन पुग्यो । त्यसबेला झण्डै दुई दशकपछि पहिलो पटक युवा उद्यमी दिपेश ढकालको नेतृत्वमा खेलमय भएको भद्रपुरस्थित मेची रंगशालाको मुहारमा आमुल परिवर्तन भएसंगै आसपासका भौतिक संरचनामा पनि विकासको गतिले आमूल परिवर्तन गर्दा राम्रै शैलीमा यहाँको मुहारमा परिवर्तन हुँदै गयो । जसको परिणाम १५ वर्षयता नामविहीन बन्न पुगेको तत्कालीन महेन्द्र पार्कमा समेत उज्यालो स्वरूप निर्माण भइसकेको छ भने मेची राजमार्गको चन्द्रगढी– भद्रपुर सडकखण्डको रंगशालासित जोडिएको भागमा निर्माण भएको सडक पेटीले राजमार्गको मुहार नै परिवर्तन गरिदिएको छ ।
यति मात्र होइन, अहिले रंगशालासित जोडिएको सडक पेटी राष्ट्रिय झण्डामय समेत बनेको दृष्य उत्तिकै लोभलाग्दो छ । तर, यही रंगशालासित गाँसिएको कोशी प्रदेशकै सर्वाधिक ठूलो भनिएको सरकारी स्वामित्वको गणतन्त्र नेपालको प्रतीकका रूपमा निर्माण थालिएको गिरिजाप्रसाद कोइराला गणतन्त्र स्मृति सभाहललाई भने अन्धकारले नछोड्दा अलपत्र रूपमा बेवारिसे बनिरहेको आभास दिइरहेको छ । सात वर्षयता निर्माण कार्य पूर्ण रूपमा रोकिएको यस भवनको अलपत्र स्वरूपले दोश्रो संस्करणको भद्रपुर झापा गोल्डकप भइरहँदा समेत सदरमुकाम भद्रपुरको विकासलाई गिज्याइरहेको छ ।
निर्माण कार्य अधुरो छाडिएको यो भवन अहिले लागूऔषध सेवनकर्ता र यौन क्रियाकलाप गर्ने उछृङ्खल व्यक्तिहरूका लागि सजिलो आश्रयस्थलका रूपमा परिणत भइरहेको छ । भवन निर्माणको दायित्व पाएको संघीय सरकार भवन बनाउनतिर लाग्न सकेन । भवन निर्माण सम्पन्न गराउन संघीय सरकारलाई बाध्य बनाउने जनप्रतिनिधि संघीय सांसद गणतन्त्रका कट्टर बिरोधी निर्वाचित भएपछि नै यो भवन अलपत्रको शृंखला लम्बिदै गएको आरोप पनि छ ।
नेपाल सरकारकै करोडौं रकम खर्च भइसकेको र केही करोड खर्च गर्दा सरकारलाई नै फाइदा पुग्ने यस भवनको अलपत्र अवस्था अन्त्य गर्र्न सरोकारवाला तथा सम्बन्धित निकाय मौन देखिएका छन् । काँग्रेस नेता कृष्णप्रसाद सिटौलाले झापा ३ मा केही काम गरेनन् भन्ने भाष्य भजाएर नेकपा एमाले समेतको भोटले दुई पटक संघीय सांसद छिरेर केही महिना उपप्रधान तथा ऊर्जामन्त्रीको कुर्सीमा बस्न सफल राजेन्द्रप्रसाद लिङ्देनले पनि झापा ३ लाई पिछडिएको क्षेत्रकै रूमा राखेर राजनीति गरिरहेका छन् । यस क्षेत्रको उन्नति प्रगति हुने आयोजना निर्माण सम्पन्न हुन नदिने अनि विगतमा सत्तामा बस्नेले देश बिगारे भन्दै भाषण छाट्ने र आफू मात्र राम्रो बन्ने बाटोमा लागेका लिङ्देनले पनि झापा ३ मा केही गर्न नसकेको प्रमाण जीपी भवन हेरे पुग्छ ।
अहिले गणतन्त्र नेपाल स्थापनामा महत्वपूर्ण भूमिका खेलेका भनिएका नेपाली काँग्रेस र नेकपा एमालेको शक्तिसम्पन्न सरकार भएको बेला त गणतन्त्र नेपालको स्मारक भनिएको जीपी भवन निर्माणको वातावरण बनेको छैन भने यो समय घर्किएपछि यो भवन बन्ला र कोशी प्रदेशकै ठूलो चहलपहल भएको सरकारी भवन देखिएला भन्ने जनविश्वास समेत कमजोर बन्दै गएको छ । असल नेतृत्वका कारण रंगशालाको भौतिक विकाससँगै खेलकुदमय झापाको वातावरणका लागि प्रतियोगिता फलदायी बन्दा कमसल नेताको परिणाम जीपी भवन रोइरहेझैं लाग्ने अवस्था छ ।
२०७२ साल असार २८ मा तत्कालीन प्रधानमन्त्री सुशिल कोइरालाको नेतृत्वमा वर्तमान प्रधानमन्त्री तथा नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली, नेकपा माओवादीका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल (प्रचण्ड), पूर्व उपप्रधानमन्त्री तथा तत्कालीन सांसद कृष्णप्रसाद सिटौला, तत्कालीन मधेसी जनअधिकार फोरम (लोकतान्त्रिक) का अध्यक्ष विजयकुमार गच्छदारले भव्य समारोहको आयोजना गरी संयुक्तरूपमा शिलान्यास गरेको भवनको वर्तमान अवस्था हेर्दा संघीय गणतन्त्र नेपालको परिवर्तनका पक्षधरहरू निरीह बन्दै गएका छन् भने यस परिवर्तनका बिरोधी शक्तिशाली भएर उदाएका छन् भन्न सकिन्छ किनभने भने जीपी भवनजस्ता परिवर्तित व्यवस्थाका स्मृतिका रूपमा निर्माण थालिएका सरकारी स्वामित्वका संरचना निर्माणकै चरणमा किन अलपत्र छोडिन्छन् त ? सत्ता र शक्तिमा रहने दल तथा तिनका प्रतिनिधि हुँ भन्नेहरूले जवाफ दिनु पर्दैन त ?
२०७२ सालमा संविधान जारी भएपछिका हरेक निर्वाचनमा जीपी भवनको अधुरो अनुहार देखाएर झापा ३ मा भोटको राजनीति निरन्तर भइरहेको छ । निर्वाचनपछि यस भवनको जीर्ण स्वरूपमा परिवर्तन ल्याउने काम कसैले गरेका छैनन् ।
संघीय गणतन्त्रका पक्षधर काँग्रेस, एमाले, माओवादी तथा फोरम लोकतान्त्रिक गरी चारै दलका शीर्ष नेताहरू एकै ठाउँमा उभिएर यस भवनको शिलान्यास गरेकाले तोकिएको समयमै भवन बन्ने स्थानीय बासिन्दाको विश्वास थियो ।
तत्कालीन प्रधानमन्त्री कोइरालाको पालामा शिलान्यासपछि देशमा सात वटा प्रधानमन्त्री फेरिइसकेका छन् । ओली, प्रचण्ड तीन पटक र देउवा दुई पटक प्रधानमन्त्री बनिसकेका छन् तर कसैले पनि यस भवनको उन्नतिका लागि कुनै पहल गरेनन् । यी सवै घटना हेर्दा विकास र उन्नतिका लागि राजनीति सही ठाउँमा छैन तर स्वार्थका लागि राजनीति तीन कदम अगाडी छ भन्ने सन्देश झापालीको मन मस्तिष्कमा परिरहेको छ । एउटा राजनीति नबुझेको व्यवसायिक युवाले राजनीतिकै कारण थला परेको रंगशालाको स्वरूप नै बदल्न सक्ने क्षमता देखाउँदा राजनीतिमार्फत देशको मुहार फेर्ने उद्घोष गरिरहेका नेताहरूले व्यवस्थाको प्रतीककै लाज बचाउन सकिरहेका छैनन् ।
